دانلود ریمیکس شاد جدید

 

تعریف مردم از موسیقی شاد چیست؟ در تعریف عام موسیقی ایرانی آن چه که شجریان و دیگران می‎خوانند، موسیقی شاد نیست. در مقابل، کسانی که به موسیقی ایرانی ارج می‎دهند، موسیقی پاپ از نوع ایرانی‎اش را نوع تصغیر شده‎ای از غرب می‎دانند که حاوی هیچ ارزش هنری نیست. اکنون با دو پرسش اساسی روبه رو هستیم: المان‎های شادی چیست؟ موسیقی شاد کدام است؟

 

از المان‎های شادی خنده و چرخ زدن و غیره است و المان‎های غم، گریه و سردرگریبان و ناله. ولی کسی که با دیدن فرزندش شوکه می‎شود و اشک از چشمان‎اش درمی‎آید، به معنی ناراحتی و غمگینی نیست. یا برعکس، هنگامی که از شدت عصبانیت می‎خندد. ما در خواب می‎خندیم ولی هیچ شادی نصیب‎مان نمی‎شود. شادی در تجربه است. چیزی که قابل احساس و دریافت است، و نه در عالم اندیشه و خیال. در تجربه است که چیزی از دست می‎دهیم و برعکس، چیزی به دست می‎آوریم و هنر چنین می‎کند. هنگامی که به غروب تماشا می‎کنیم و یا به امواج دریا، کار هنری انجام نمی‎دهیم، چون فقط احساس می‎کنیم. هنر کاری در حد تجربه است که دیگران را نیز به مشارکت می‎کشد و چیزی ارایه می‎دهد. آن چه در موسیقی اتفاق می‎افتد، در طبیعت نیست.

 

ریتم موجود در برخی موسیقی‎های ایرانی، به حرکات موزون بدنی منتقل می‎شوند که به اصطلاح شادی گفته می‎شود. زمانی که شانه‎های من به موازات ریتم موسیقی (غالبا در گام ۸/۶) می‎لغزند، موسیقی را شاد می‎نامم. قدیم‎ها بر یک ظرف تو خالی می‎کوبیدند و بقیه می‎رقصیدند: همان ریتم “اوچ بادام بیر قوز” در ترکی. و همه هم چه موسیقی بدانند و چه ندانند، بلدند. اما از ریتم‎های دیگر هیچ خبری نیست. ما با این ریتم بزرگ می‎شویم. اما رقص فقط حرکت در ریتم‎های تند و تکراری ۸/۶ نیست. رقص نیز مثل موسیقی هنر است- و هنر تجربه است و هیچ هنری بی تجربه آفریده نمی‎شود. باید رقص را دید و رقصید، موسیقی را شنید و نواخت، و برای عکاسی باید دوربین عکاسی را بلد شد؛ وگرنه در عالم خیال بهترین هنر تولید می‎شود که مصرف عام ندارد. اما برای لذت بردن از عکس و موسیقی لازم نیست عکاس یا موسیقی‎دان باشی، ولی تجربه‎ی نگاه و شنیدن را باید داشت.