آرشیو دی ماه 1401

آهنگ شاد خفن

هوره و حیران در موسیقی کردی

۵ بازديد

سیاه چمانه یکی دیگر از مهم‌ترین آوازهای کردی و یا آهنگ های جدید کردی کرمانشاهی می‌باشد. این آواز به شکل هجایی و دو مصراعی به سبک و سیاق ایرانیان کهن سروده می‌شود و به علت همزیستی با مسایل عرفانی رنگ و بوی جدیدی هم به خود گرفته و در پاره‌ای مواقع به آن مقام شیخانه یا صوفیانه هم می‌گویند.
شمس قیس رازی در کتاب المعجم فی معاییر اشعار عجم به سیاه چمانه اشاره می‌کند و می‌گوید که این آواز مختص منطقه هورامان کردستان است . در مورد وجه تسمیه سیاه چمانه نظرهای گوناگونی وجود دارد .
اما براساس یک نظریه معروف واژه سیاه به معنای رنگ سیاه و چمان که همان جمان بوده از کلمه کردی جامه گرفته و به نام جامه سیاه درآمده و منظور کسی بوده که در موقع خواندن این آواز جامه مشکی می‌پوشیده است.
این موسیقی بیشتر در مناطق اورامان، پاوه، نودشه، نوسود، مریوان و غرب سنندج استفاده می‌شود.
هوره
هوره از دیگر شیوه‌های موسیقی کردی است . این آواز یک مقام بسیار زیباست که سوگ، ماتم، غریبی و عزاداری را به شیوه‌های ملیح و متین به گوش شنونده می‌رساند.
اعتقاد موسیقیدانان این است که هوره همان ستایش اهورامزدا بوده و کردها که پیروان آیین زرتشت بوده‌اند، با اهورامزدا شروع به خواندن می‌کنند.
این آواز در کرمانشاه، ایلام، لرستان، سرپل زهاب، اسلام آباد، کرند غرب، گیلان غرب، هرسین، مایدشت و سنقروکلیایی اجرا میگردد.
حیران
یکی دیگر از آوازهای کردی حیران می‌باشد که از دل بیت سر در آورده و اغلب از متنی عاشقانه و پرسوز و گداز با توسل جستن به خالق یکتا، ائمه و پیامبران برخوردار است. این آواز بیشتر در مناطق مکریان و مهاباد وجود دارد.
لاووک یا لاوژه از دیگر آوازهای کردی می‌باشد که از ترانه‌های کلاسیک کردی سرچشمه گرفته و در میان کردهای خراسان به مقام‌های (لو و هی له لو شوان) خوانده می‌شود.
این مقام مخصوص زنان و وجه تمایز" لاووک " با "حیران" در نوع زبان شعری به کار رفته در آن می‌باشد. لاووک به طور کلی به گویش زبان کردی سورانی اجرا می‌شود. این آواز در تمام مناطقی که به زبان کردی کرمانجی صحبت می‌کنند وجود دارد.
گورانی باشکوه‌ترین و بزرگ‌ترین شیوه موسیقی کردی می‌باشد . این آواز عظیم‌ترین دسته نغمات در موسیقی کردی را دارد و کهن‌ترین بخش ادبیات موسیقی کردی را شامل می‌شود. در زبان عامه به تمام شیوه‌ها و آوازهای موسیقی کردی گورانی نیز گفته می‌شود.

آهنگ شاد و غمگین باما چه میکنند؟

۵ بازديد

گروهی از محققان ژاپنی سعی کردند دلیل این مساله را کشف کنند که چرا ما با این که پس از گوش دادن به این آهنگ ها و یا گلچین آهنگ های پرطرفدار بسیار محزون می شویم و شاید گریه هم بکنیم، باز از آنها لذت می بریم.
هرچند بسیاری از ما درک می کنیم آهنگ موجود در این سبک برای برانگیختن حزن و دلتنگی است، اما احساس نهایی گوش دادن به این آهنگ مثبت یا حداقل احساسی است که بخوبی از سوی انسان شناخته نشده است.
در این تحقیق که روی ۴۴ نفر مختلف انجام شده از شرکت کنندگان خواسته شد از میان سه قطعه کلاسیک کمتر شناخته شده، یکی از آنها را در هر دو گام بلند و کوتاه گوش دهند.هدف از انتخاب آهنگ های کمتر شناخته شده نیز این بود که از تاثیر احساسی خاطرات مربوط به گوش دادن به آهنگی که شرکت کنندگان قبلا شنیده بودند، جلوگیری شود.
شاد شدن با موسیقی غمگین
در ادامه از کسانی که در تحقیق شرکت کردند خواسته شد احساس خود را هنگام شنیدن آن موسیقی با کوچک ترین جزئیات ممکن بیان کنند.
محققان همچنین از شرکت کنندگان خواستند برداشت خود را از احساسی که دیگران هنگام گوش دادن به آهنگ تجربه می کنند، پیش بینی کنند.اگرچه برداشت شرکت کنندگان از موسیقی غمگین حزن انگیز بود، اما میزان یادآوری خاطرات غم انگیز موسیقی برای آنها به اندازه ای نبود که گمان می کردند دیگران هنگام شنیدن همان آهنگ احساس می کنند.

محققان در این رابطه توضیح می دهند در مقایسه با درک واقعی موجود از همان موسیقی، شنوندگان کمتر احساس افسردگی، بدبختی و ناراحتی کرده و در عوض بیشتر احساس شیدایی، عشق، شادی، سرزندگی و سرخوشی داشتند.
یکی از دلایل این موضوع به این شکل توضیح داده شده که ما انتظار داریم احساس اندوه داشته باشیم، بنابراین با گذشتن از انتظارات خود احساس رضایت می کنیم.
دلیل دیگر موضوع اشاره شده می تواند این حقیقت باشد که غمی که ما احساس می کنیم، نتیجه مستقیم یک شرایط غمناک نیست.
گوش کردن به آواز یک نفر دیگر درباره حزن و اندوهش تجربه ای است که از سوی خود فرد شکل نگرفته و متعلق به شخص دیگری است.

درباره ی اهنگ کردی

۶ بازديد

موسیقی در ایران دارای قدمت بسیاری است. غنای موسیقایی ایران یا آهنگ های کردی پرطرفدار تا آن حد است که هر منطقه از آن با احتساب فرهنگ، شرایط اجتماعی و اقلیمی، موسیقی مستقل خود را دارد. بدون اغراق کمتر منطقه‌ای را در ایران می‌توان سراغ داشت که فاقد موسیقی باشد و مردم آن با این هنر کهن غریبه باشند و همین موضوع دلیلی بر اهمیت موسیقی برای اقوام مختلف ایرانی است. بی‌شک وقایع سیاسی، اجتماعی و تاریخی نیز بر چند و چون موسیقی نواحی ایران تاثیر داشته‌ و حتی سبک و سیاق و حال و هوای گونه‌های مختلف آن را تحت تاثیر قرار داده است؛ تا آنجا که موسیقی مقامی هر منطقه با مناطق دیگر تفاوت‌ دارد و بروز و وجود وقایع مختلف بر چند و چون آن تاثیر داشته است.  این تفاوت‌ها تا به آنجاست که  نوع سازبندی‌ها را نیز تحت تاثیر قرار داده و باعث شده که موسیقی هر منطقه، ساز مربوط به خود را داشته باشد که در این میان سازهای مشترک نیز بر اساس موسیقی مربوط به آن منطقه در پرده‌بندی‌ها و نحوه نواختن تفاوت‌هایی دارند. به طور مثال نحوه نواختن دو تار در مناطق مختلف خراسان با وجود فرهنگ‌ها و رسوم مشترک دارای تفاوت‌هایی است که در موسیقی مربوط به آن منطقه تنوع‌ بسیاری ایجاد کرده است.
در میان مناطق مختلف ایران از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب، موسیقی کردستان دارای قدمت و تنوع بسیاری است. منشا بخشی از موسیقی کردستان (مانند موسیقی دیگر اقوام ایرانی)، افسانه‌ها و متل‌های قدیمی هستند و بخشی دیگر از آن که دارای اهمیت بسیار است حماسه است.
دسته‌بندی گونه‌های موسیقایی مناطق کردنشین
اگر بنا به دسته‌بندی گونه‌های مختلف کردی به طور دقیق باشد، باید آنها را به دو دسته تقسیم کنیم:
1 ترانه‌های برگرفته از افسانه‌ها
2 داستان‌های دلاورانه و عاشقانه که ترانه‌های این بخش نیز به دو قسمت تقسیم می‌شوند:
الف/ترانه‌های قهرمانی: این ترانه‌ها مربوط به دلاوری‌ها و مبارزه طلبی‌های یک قهرمان است.
ب/ ترانه‌های عاشقانه: این ترانه‌ها مربوط به عشق و دلدادگی دو شخص است. از معروف‌ترین ترانه‌های دلدادگی، می‌‌توان به «زنبیل‌فروش» و «آس و حسن» و «خجه و سیامند»  اشاره کرد که در آنها سرگذشت عاشق و معشوق بیان می‌شود.

ترانه‌های «دیوانی» و تاثیر کاویس‌آقا بر این بخش
 اغلب افسانه‌های کردی در قالب ترانه‌اند که در فرهنگ کردها به ترانه‌های «دیوانی» مشهورند. این آثار شکل حماسی دارند و کاویس آقا مشهورترین شخصی است که به آنها پرداخته است. کاویس‌آقا با نام اصلی کاک ویس متولد 1889 بوده و طی دوران حیاتش داستان‌ها و قصه‌های مردم سرزمینش را به صورت لاوک یا لاوژه (یکی از گونه‌های آوازی کردی) جمع‌آوری کرده است.

تاریخچه هیپ هاپ

۸ بازديد
هیپ هاپ چه بعنوان یک سبک آهنگ های پرمخاطب امروزی و چه به عنوان یک فرهنگ اجتماعی از دهه ی 70 میلادی شکل گرفت ، در این دوره بلاک پارتی یا پارتی خیابانی بصورت چشمگیری در محلات نیویورک پرطرفدار بود بخصوص در میان آمریکایی آفریقایی تبار و جوانانی از محله ی برانکس نیویورک. اما حداقل تا سال 1979 آثار هیپ هاپ بعنوان یک سبک موسیقی بصورت رسمی برای پخش در رادیو یا تلوزیون ضبط نشدند. این امر را می توان بخاطر فقر فرهنگی هیپ هاپ و قابل قبول نبودن آن برای سایر شهرها و محلات دانست.
 
از سال 1979 هیپ هاپ به یک ژانر پرطرفدار در موسیقی بخصوص در میان مخاطبین جوان تبدیل گشت. این محبوبیت همچنان ادامه یافت و تا سال 1990 در سراسر جهان گسترده شد. در دهه 80 هیپ هاپ دارای تنوع بیشتری شد و برخی تکنیک ها همچون اسکرچ و ضبط الکترونیکی به آن اضافه شد. در این دوره آهنگسازان هیپ هاپ با آهنگسازان سایر سبک ها همکاری کردند و منجر به تولید موسیقی در سبک های جدید و زیر مجموعه همچون جز رپ و رپ گنگستا شدند.
دهه ی 90 شاهد جدال بین گروه های رپ وست کوست و ایست کوست رپ و گنگستا رپ بودیم ، آنچنان که در این درگیری ها شاهد قتل برخی از ستاره های تاریخ رپ بودیم افرادی همچون توپاک شکور که از تاثیرگذارترین خوانندگان موسیقی رپ بود و آلبوم هایش تا به امروز بیش از 80 میلیون بار بفروش رفته است. وی در تاریخ هفتم سپتامبر 1996  از طرف گروه های رقیب و باندهای گانگستری مورد سوء قصد قرار گرفت و با اصابت 5 گلوله به بدنش پس از 6 روز در 13 سپتامبر در بیمارستان دانشگاه نوادا درحالیکه تنها 25 سال داشت درگذشت.